Fatyga

Idę, czasem biegnę przed siebiernie

Patrząc jak drzewa za mną mijajątrząc

W sobie nadzieję ku temu, co będzielnie

Walcząc z trudem życia, choć boli niemiłosiernie czasemanuje 

Ze mnie światło

Tonę i tona myśli u szyi ciążywo

Wijąc się jak piskorz w sieć ujętylko

Jeszcze mam tę iskrę, co nie gaśnie prędkoleboce

Się lekko jeno umysł od natłoku spraw na głowie

I po wodzie będzie ogień białyk

Wezmę ze strumienia z gór spadłyżeczką

Nabiorę szczęścia w kieszeniebieskie

Niebo oglądał na plecach będęby

Nad głową szumieć zaczną 

I pragnędzydlemakówkę rozbić 

Wieczorem

Wieczorem deszczowym nerwy palą mi trzewia 

Spalają, co tylko się da

A nie da się nic, mimo że ból okropny

Nadzieja silniejsza niż jad przewrotny 

Wszystko jedynie z umysłu pochodzi 

Tam niechaj zginie i więcej nie modzi

Głęboko w swej duszy, wiem gdzie jest rzeka

Ta co wciąż płynie i serce napełnia 

 

Ta rzeka, to źródło pokory, co koi

W niej obmyć chcę wszystko, co boli

Tak bardzo być wolnym od walki i wojny

24.12.2020/03.10.2021

Ptak przyszłości

Patrząc na zdjęcie łzy toczy z oczu

I myśląc i chcąc więcej krąży jak sokół 

Czeka na moment gdy tylko się stanie 

Złapie tą chwilę, nie odda jej za nic

Dzień mija długi, i drugi i trzeci 

Czas się rozwleka jak z gumy 

Lecz cumy trzymają, to co jest ważne 

Nic nie odpływa, nie jest na dnie

Wiatr silny wiejąc nie skosi mu lotu

Mimo, że trud bywa nieznośny

Jest łatwiej wiedząc gdzie cel położony 

Wszystko zaklęte jest w serc przeźroczu.

14.05.2021

Wiosenny bez

Słońcem pachnąca wiosna rozkwita

Kwiaty się mienią kolorem wszelakim

W duszy choć wciąż gra muzyka 

Wiatr wieje, upał przerywa

Maj, preludium lata a w nim pachnący kwiat wiosenny

Bez Ciebie nie pachnie tak samo 

Czekam na dłonie splecione jak z wikliny

Przy blasku księżyca i wschodzie

 

I jesień złotem niech nas okrywa

I zima pierzem białym głowy pokrywa

Rok nasz niech trwa jeden dzień

By niezliczone chwile razem trwać

16.05.2021/03.10.2021

Szukanie frajera.

         Jeśli szukasz ludzi tylko po to, aby pomogli ci komuś dopiec, to rozpędź się prosto na ścianę. Zamiast szukać zemsty i angażować w to osoby, które nie mają nic wspólnego ze sprawą, weź się ogarnij i zachowuj jak człowiek myślący- czyli po prostu odpuść sobie i nie trać czasu na debila. Wyprowadź się, pogoń w cholerę, opierdol raz i zostaw( a najlepiej nic nie mów, bo szkoda czasu), ale nie baw się, do licha ciężkiego w podchody. No, chyba że chcesz pozostać na etapie piaskownicy, choć i tam dzieciaki potrafią jebnąć łopatką między oczy i sprzedać kopa w dupę.

Opowieści dziwnej treści III

          I szedłem sobie nad wodą błękitną, słońce świeciło a ze mną dziewczę wspaniałe u boku było. I tak idziemy sobie za rękę w stronę wody przejrzystej, gdzie delfiny pływały w Bałtyckiej wodzie w kanale o dziwo nie mulistym. Gdy tylko podeszliśmy bliżej aby rzucić im jedzenia, dopiero podpłynęły do nas tylko, choć ludzi było od zatrzęsienia. I tylko z nami chciały się bawić, do nas się śmiały, wodą chlapały, kłębiły się jak kociaki jeden przez drugiego przeskakując, jak wariaty. A potem woda opadła, więc odpłynęły. Słońce chyliło się ku zachodowi ale nie jak zawsze na stronie zachodu ale paradoksalnie na południu tak, że słońce prosto w jej oczy piękne świeciło. I pojawiły się dwa tłuste, puchate koty, wesołym krokiem idące po brzegu gdzie chwilę temu było pełno wody i na coś polowały, albo się w coś bawiły. Coś niby łapały, uszy do przodu miały, za nami się oglądały i pokazywały, że czują się u siebie i fajnie, że my tam jesteśmy. I byliśmy sobie z nimi, tak po prostu. Temu wszystkiemu towarzyszyła wspaniała błogość, takie poczucie ciepła, opieki. Jakby powietrze było z pierza.

Dalekoblisko

Piękno miłości nieopisywalnym jest stanem

Tęsknota równie metafizycznym jej bratem

Bo chociaż w sercu nosisz miłość do kogoś

To brak jego obok dręczy złowrogo

 

I ona jest tam, hen za górami

A ty jesteś tu, gdzieś nad wodami

I czasem wody podejdą pod góry skaliste

Potem opadną w niziny muliste

 

Raz razem w tany ruszają tworząc krajobraz widzialny

Raz w ukryciu myślą o sobie kochając w zachwycie

I są jak monady, co nie znikają choć znikają i się pojawiają

Lecz dla świata. Dla siebie są stale.

Skała bez wody wysycha a woda cieknie leniwie jak rzeka

Tylko razem stanowią duet obfity

Choć mogą bez siebie istnieć...

Nie chcą, bo we dwoje jest po prostu najmilej.