Blask

Są takie chwile i zdarzają się czasem
Że pragniesz by świat runął Ci cały
Nie ważne czy na raz, czy stopniowo
Wszystko ma popaść w rozsypkę

Choć to pozornie bez sensu jest w prawdzie
Wszelki rozsądek gdzieś zginął
Brniesz w to zaparcie i wierzysz
Jak osioł nęcony marchewką na kiju

Umysł jak czadem otępiony ślepotą
Zmysły szorstkie i twarde jak kamień skalny
Ty zaś siedzisz w myślach zadumany
Pytasz sam siebie, gdzieś dał się omamić

Męczysz nocami to jedno pytanie
Drżysz z niepewności, co będzie dalej
Aż przyjdzie dzień, i otworzą się oczy...

To jeszcze nie koniec, lecz blask pośród nocy.

NOWY LINK PO LEWEJ

Informuję, że po lewej stronie ekranu, pojawił się link do Epickiego Bloga. Warto zobaczyć. :)

KOSZARY/CZAS WOLNY

Rolka jak zwykle duma nie wiadomo nad czym, a na to zjawia się spacerujący w niespotykanie dobrym humorze kapitan.
- Nad czym znów tak dumacie bezmyślnie, szeregowy Rolka?
- A bo tak... zastanawiam się nad tym, co mi po woju robić przyjdzie.
- Dyrdymały jakieś to są, szeregowy !
- Dla pana dyrdymały, dla mnie to rzecz ważna.
- Dobrze, ale ja nie o tym chcę mówić; może chcecie objąć stanowisko palacza w kotłowni, Rolka? Zdaniecki idzie na przepustkę, i nie mam zastępstwa. Będziecie mieli spokój ode mnie na tydzień.
- Czy to jest rozkaz?
- Nie, propozycja.
- W kotłowni?! Ja mam pylicę kapitanie, poza tym nie przepadam za taką pracą...
- Jesteście wybredni jak sam skurwesyn, Rolka!
- O nie, tylko nie wybredny! Ostatnio na stołówce zjadłem całą porcję owsianki mimo faktu, że Kowalski nasypał tam tonę soli.
- .....

patowość

Dla człowieka, życie, to sytuacja patowa.

Kałapyta!

Pampytka, zwykła kalitka
Wariatka szukająca znaczenia

A kalitka z nią współegzystuje
będąc osobną i tą samą
W jedno złączoną... co jest jej istotą?

Kałapyta jakaś albo inna kapaługa
kałałygą czasem zwana,, co się kapałygą zachwycała...

Kim jest tamto, czym jest sama, choć istniała, nie wiedziała.

Nihilizm miast apatii

Powiedziałaś
Słuchałem
Żałujesz?
Nie wiem...

Czas mija
Mijał
Będzie mijać
Pamięć nie mija

Nie płynie w dal
Wraz z czasem dryfuje
Nie podlega anihilacji

Żadna siła
Bodziec wszelaki
Unicestwić historii nie może
A może...

Choćby dalej świat nie walił się na głowę
Nie mogę...
Nie mogę zapomnieć

A może natężenie opadnie
Może tak
Ale faktu nikt nie zmieni

Tak trudno to ocenić
Nihilizm czas propagować
Serce wyczyścić
Nie żałować

Fatalne zdarzenie.....

Dostrzeżenie swojego błędu w trakcie wykonywania czynności po podjęciu decyzji i nie mogąc tego czegoś nie wykonać, jest chyba najokrutniejszą lekcją życia pod tytułem: nie podejmuj pochopnych decyzji pod presją innych.

nie śmierć [..] to życie

To nie śmierć powinna przerażać, bo to życie jest przerażające, a nie ona.

Rodzinni altruiści, nieświadomy spisek przeciw jednostce - krótka analiza.

Bądźmy szczerzy.
         W znaczącej części polskich rodzin i w znaczącej większości pojedynczej rodziny, NIE MA altruistów gotowych od tak sobie na pomaganie, bo ciocia/babcia/wujek/mama etc. powiedzieli: ,, to może pomożesz kuzynowi w..." Jeśli ktoś się zgadza, to tylko dla świętego spokoju. Rodzina, to jest gorszy twór niż mafia, jeśli idzie o niszczenie człowieka plotami i pomówieniami i opiniami na podstawie incydentalnych sytuacji. Mama prosi... zastaw się, a postaw się! W sumie; skoro rodzina ma nie lubić kogoś za jego własne zdanie i przekonania, to łaski bez. Niech się obrażają. Lepiej nie zrobić nic, niż na siłę, po łasce i jeszcze w momencie, kiedy nie mam ochoty na pomoc z polecenia.                
         O! Najlepsze akcje są, jak ktoś obieca coś za kogoś, nie ustalając z tym kimś nic. Ani gdzie, ani komu itp. I jeszcze gratis: Ta osoba, której tamta coś obiecała, dostała za twoimi plecami twój numer telefonu. ZABIĆ TYLKO delikwenta!
Polska gościnność:
Ma to do siebie, że przy stole są heheszki. Odejdź od stołu i przypadkiem znajdź się w pobliżu grupki, która poszła do kuchni pogaworzyć. Chyba nie muszę tego kontynuować, bo sama sytuacja jest dość wymowna.
Ta sztuczna grzeczność, udawanie rodzinnej więzi. Co to ma być? Argumenty jakie są, to m. in.:
bo są święta, bo to imieniny i wypada się zachować... Dla mnie, to jest jeden, wielki, nonsens.
Szczerość:
W rodzinie? Haaah! tylko w kuchni, kiedy obgadywany nie wie, że jest obgadywany.
        Więc, jak można mówić o altruizmie, kiedy wszystko wskazuje na to, że rodzina, to zbitek musowo związanych ze sobą ludzi? O sprawiedliwości! Obcy ludzie są dla siebie bardziej pomocni i wrażliwi niż własna rodzina. Wkurwiający szef jest lepszy niż stado hien, które obrabiają tyły w kolejnych kręgach rodzinnych.
         Na co to wszystko? W sumie na nic. Zamiast rozmawiać, w rodzinach się obgaduje. Zamiast sobie pomagać, odwala się robot z łaski. Zamiast iść razem na spacer, jeden idzie na mecz, drugi gra na kompie a reszta szuka wacików po drogeriach. Inni zbierają dane do plotek.
Obcy dla człowieka ludzie wręcz przeciwnie. Mimo, że znają się tacy krócej, to rozumieją się lepiej.
         Dlaczego tak jest, to pytanie kuriozalnie brzmiące, ale prawdziwa jest odpowiedź: Obcy tak dobrze się rozumieją, bo są ofiarami tego samego systemu( czyt. rodziny).  W ten sposób tworzą mentalnie rodzinę, która dąży do anihilacji zachowań jakie są w pierwotnym świecie każdego z nich.

Prawdziwy pech

Pecha nie ma się wtedy, gdy pisze się dyktando i dostaje się pałę za błędy ortograficzne. Pecha ma się wtedy, gdy pałę dostaje się za merytoryczną niepoprawność podyktowanego i spisanego tekstu.

Statystyki? Ja cię proszę....

Statystyki?!! Są śmieszne....  wyjątki łamią reguły. Jeżeli mam 100 Janów, i stanowi to moje100% Janów.  To, jeżeli 99 Janów ma blond włosy, a jeden Jan jest brunetem, nie mogę powiedzieć: wszyscy Janowie są blondynami, tylko dlatego, że co setny Jan jest brunetem.

Majdanek

Patrzę w niebo
Widzę granat

Patrzę na kuchnię
Widzę moździeż

Patrzę na mundur
Widzę pagony

Każdy z nich
krwią splamiony

Patrzę na pole
Czuję swąd dymu
 Krematorium  tu było

Patrzę na trawę
 Jej zieleń jest ciemna
Taka też była ludzka nadzieja

Każda część ziemi
Każda jej bryła
Ona widziała
Ona przeżyła
Choć mówić nie może

Ty patrzysz, poznajesz

Jesteś człowiekiem

Cierpisz, więc płaczesz

Życie jest...

Życie, jest jak piasek morski. Niby przyziemny, a gdy powieje wiatr zmiany, tak szybko ulatuje.

Życie, jest jak łabędź. Na początku brzydkie, potem piękne, ale w zagrożeniu napastliwe.

Życie, jest jak śmietnik. Wszystko w nim znajdziesz.

Życie, jest jak drzewo. Im mniejsze korzenie, tym słabsze.

Życie, jest jak piątek lub poniedziałek. Możesz je kochać, albo nienawidzieć.

Życie, jest jak kobieta. Zawsze zaskakuje, ma swoje kaprysy.

Jedna z definicyj szczęścia

Szczęście jest wtedy, gdy muzyka jest w stanie stłumić i w końcu zdusić negatywne emocje choć na kilka sekund.

Szczęście ma charakter akcydentalny a często jest tak, że nasze ambiwalentne podejście do życia nie pozwala nam zauważyć owego szczęścia.