Serce jak beza

Serce dobrego człowieka jest jak wielka beza, słodkie ale kruche.

KOSZARY/DZIEŃ OBOWIĄZKOWEGO STRZYŻENIA/ROLKA WRACA Z PRZEPUSTKI

Rolka wraca do koszar, patrzy, a tu wszyscy łysi podczas gdy on zdążył zarosnąć solidnie. Szeregowy zobaczył jednego mundurowego w oddali i drze japę:
- E! ty, łysy!!!
- Coś ty Rolka kurwa powiedział?!! - okazało się, że tym mundurowym by Kapitan.
- E.... no więc powiedziałem: Hej wam wszystkim?
- Rolka... wy mnie załamujecie doszczętnie, szeregowy, ale ja was nauczę. Dziś jest dzień obowiązkowego strzyżenia na łyso w naszej jednostce. Was ominie zaszczyt strzyżenia maszynką.
- Jak to? Mam mieć długie włosy?
- Nie, tępa cioto! Tak się kurwa składa szeregowy idioto, że mam w swoim gabinecie wosk do depilacji dla mojej żony, którego nie chciała i nie mam co z nim zrobic. Co ty na to, popaprańcu?
- Ku chwale ojczyzny, panie kapitanie!

Piękna mowa o pierdołach

Piękna mowa o pierdołach.

          Zastanawiał się kiedyś ktoś z Was, dlaczego coś nie wychodzi, mimo wielu przesłanek skłaniających do przyjęcia tezy, że powinno było się udać? Ja się zastanawiałem i robię to nadal, a ponieważ z praktyki wiem, że pisanie i rozmawianie o swoich dociekaniach z innymi pomaga w rozwiązywaniu zagadek, podzielę się z Wami, drodzy czytelnicy, swoimi przemyśleniami na ten temat.

          Jako człowiek szukający wiecznie odpowiedzi na nurtujące pytania, a na które nie mogę znaleźć odpowiedzi u znajomych i rodziny, sięgam po gazety, internet i telewizję. Pewnie zresztą nie ja jedyny i nie ostatni. W każdym razie jest coś, co nie daje mi spokoju. Jest tym czymś niepokrywanie się teorii z praktyką. Archaicznie odnosząc się do słowa pierdolenie, stwierdziłem wiele razy, że w poradnikach wszelkiej maści często bez sensu pierdolą trzy po trzy aby tylko zapełnić rubrykę. Czy mam rację? Tak i nie, ponieważ definicji sensowności porad jest tyle ile ich czytelników czy słuchaczy. Jak to rozwiązać w sensie szerokim, nie wiem i nie będę się tym zajmował. Skupię się na sobie i swoich spostrzeżeniach, jak zawsze zresztą to robię, i spróbują chociaż naszkicować o co mi dokładnie chodzi.

Na pierwszy ogień weźmy instrukcje obsługi składania prostych konstrukcji jak meble, wieszaki czy rowerów i banalnych podzespołów jak szczęki hamulców typu v-brake. Ile razy przeczytam takie instrukcje, zawsze znajduję kupę wiedzy bezużytecznej. Ha, kiedyś czytając instrukcję dokręcania suportu w rowerze, znalazłem podane wartości prawidłowej siły dokręcenia w KN. Autor chyba myśli, że każdy w domu korzysta w pneumatycznej maszyny n miernikiem podczas gdy wystarczy mieć odrobinę inteligencji i wyczucia w tym, co się robi. Dla przykładu, co wiem sam po sobie: Zawsze chciałem się nauczyć gwizdać z palców. Podejmowałem wiele prób i każda kończyła się fiaskiem. Uparcie i zawzięcie często już zapluty siedziałem i starałem się wydobyć choć jeden pięciosekundowy dźwięk. I nic. Czytałem poradniki, oglądałem filmiki a efekt? Był zerowy. Tak naprawdę dopiero dwa dni temu do mnie dotarło, że tylko spokój może uratować. Stojąc sobie i gapiąc się w telewizor jak sroka w gnat, postanowiłem poszukać swojego kota, bo dziwnie cicho nagle się zrobiło. Zacząłem gwizdać za pomocą warg ( tak, mój kot przybiega na gwizdanie jak piesek :) ) a kota nie ma i nie ma. No to już nawet z wiedzą, że może nie wyjść, wsadziłem palce do buzi i dmuchnąłem... Szok. Udało się, aż jedną sekundę! Mało? Nieeee, bo dużo. Zrozumiałem, że aby coś móc/potrafić, trzeba mieć do siebie i tego czegoś dystans. Chodzi tu o pewną sprzeczność wynikającą ze sprzężenia dobrowolnego chcenia i podświadomej samo dyskryminacji. Że to ono powoduje efekt odwrotny od zamierzonego. I to jest ważniejsze niż niepotrzebna wiedza. Wiedzę zbyteczną wykorzystują ci, którzy sami nie wiedzą nic i nie chcą nawet nic wiedzieć. Zaś ci, co coś wiedzą ale w siebie nie wierzą, też mają mękę po całości, bo wiedzą, że posiadają wiedzę, że są kompetentni, ale mimo to siebie nie akceptują i podświadomie wszystko knocą od a do z. Z tym nie da się żyć, jedyne co można: siąść na rzyć i płakać albo się śmiać.

Więc co jest po mojemu przeszkodą, która nie pozwala żyć w spełnieniu realizacji swoich dążeń?

-brak samo akceptacji

-brak wiedzy

-nieumiejętne korzystanie z wiedzy

-zbytnia bojaźliwość

-wymówki z lenistwa.

O ile cztery od końca łatwo w miarę zniwelować, to pierwszy element może trwać miesiącami a nawet latami w usuwaniu.

Wszystko siedzi w naszej głowie. Nie twierdzę, że jak pomyślimy o złotej górze, czy tam jak kto woli o górze złota za swoim oknem, to ona się tam pojawi. Nie. Przede wszystkim należy dopuścić do świadomości, co się robi, po co, swoją zdatność do czynności i możliwość samorealizacji w zadaniu.

          Więc jak ktoś by mnie zapytał: Czy jest pan w stanie samemu nauczyć się obsługi kombajnu? To z czystym sumieniem mogę odpowiedzieć, że tak, jestem w stanie. Przecież nawet chodząc n kursy, nie uczy się za mnie nikt inny niż ja sam. Mój kolega za mnie się nie nauczy. Ani mój nauczyciel za mnie nie zapamięta zdobytej wiedzy. Ja muszę sam złapać za podręcznik i się uczyć i zapamiętywać. Więc jak sobie kupicie nowy telewizor, weźcie pilot, usiądźcie na fotelu z browarkiem i bawcie się sprzętem. Zepsuć się nie da bawiąc się pilotem a zyskać można więcej wiedzy o telewizorze klikając jak leci ucząc się przy okazji na błędach.

Pozdrawiam

Wilk :)

Rozkosz o poranku

Między rozchylonymi aksamitnymi konarami drzewa, przechadzała się posuwistym ruchem gąsieniczka. Sunęła delikatnie w górę, ku delikatnym liściom, które zdawały się twardnieć od dreszczu jaki przeszedł to drzewo. Drzewo nie wiedziało jak powiedzieć gąsienicy o tych odczuciach, ale ona dobrze wiedziała jaka to jest rozkosz dla delikatnej kory. Chwilę potem liście ociekały rosą i kora zrobiła się wilgotna. Uczucie stawało się coraz mocniejsze, a czerwień słońca rozświetlała ich pląsy, aż gąsienica zeszła na ziemię i poszła w inną stronę zostawiwszy rozedrgane drzewo w upojnym amoku, by znów zacząć ten wspaniały spektakl.