apatia -lek na zdrowie psychiczne

         Czyżby połowiczna apatyczność była lekiem na dzisiejszy świat pełen wariatów? Łatwiej życ między ścigającymi się szczurami mając w nosie ich cele i ich potrzeby, które są toksyczne. Nie dać się zniszczyć, to nie dać wejśc sobie na głowę. To być stanowczym i nieprzejednanym w swych postanowieniach. Kiedy zioniesz chłodem, żaden robak nie zawraca  tyłka. A nawet jak zawraca, masz to w nosie. Pogada i pójdzie. Przecież nie można zbawiać świata non stop... nutka cynizmu i obojętności to klucz do sukcesu jakim jest zdrowa psychika.

Kościół i show - zagubiona forma ewangelizacji.

         Zacznę od tego, że nie mam zamiaru nikogo obrażać ani poniżać, natomiast mam zamiar wytknąć parę spraw, które moim zdaniem są po prostu przesadyzmem.
Poruszam temat współczesnej ewangelizacji w kościele, która to ewangelizacja uważam jest błędną. Forma jest nie taka jak powinna, chociaż cel, mam nadzieję, jest słuszny ale też mam wątpliwości.
Dużo większość z Was na pewno spotkała się z happeningami, festiwalami, zjazdami, koncertami czy rekolekcjami katolickimi, które nie skupiały się wokół małego grona ale gromadziło się na nich całe mnóstwo, setki i tysiące ludzi. Prawda, że są takie?
I teraz zadaję pytanie, na które sam odpowiem: Czy to wszystko jest potrzebne, czy komuś pomyliły się priorytety i sens oraz forma ewangelizacji?
         Rzucę trochę bezpośrednie hasło - Formy i sens są pomylone. O ile sam cel ewangelizacji przyjąć za słuszny* to rodzaje już nie są takie. Widzę tutaj konflikt interesów, ponieważ wiele z tych pozycji mocno zlało się z komercją. Gdyby ta komercja była nastawiona na zysk duchowy, to nie byłoby problemu, natomiast ta komercja skupia się na forsie. Kubki, koszulki, plecaki, przypinki, chusty, emblematy etc. Szczerze mówię, sam kiedyś to zbierałem, ale po jakimś czasie zamiast pamiątek w szafie zobaczyłem stertę niepotrzebnych śmieci, które zalegały zbierając kurz i blokując mi miejsce w meblach tworząc bajzel. 4/5 wywaliłem, bo mam w głowie wspomnienia, które są lepsze niż wydane przykładowo 10zł na kubek albo 30 na koszulkę z logiem wydarzenia. Widzę też to, że owszem, takie wydarzenia skupiają mnóstwo ludzi, którzy mogą zawiązać znajomości... Z doświadczenia wiem, że mały ułamek z tych osób będzie o nas pamiętał po latach. Tak jest zawsze. Owszem, są wyjątki i wiem o tym. Jednak czegoś tu brakuje. Brakuje prawdziwego skupienia i modlitwy. Pytam: Jak na koncercie ewangelizacyjnym można się skupić w hałasie?? Jak można się skupić na wierze na happeningach? Te formy służą zabawie i nawet ateista, który ma coś w głowie przyjdzie na takie wydarzenie ale poza zabawą w zasadzie mało wyniesie z tego interesu.
Prawdziwa wiara i życie katolika widać na co dzień. Kto na zjeździe pokaże swoją prawdziwą twarz? Prawie nikt. Jak się okazuje, po bliższym poznaniu sporej części ludzi wychodzi na to, że inaczej się zachowują w grupie a inaczej w pojedynkę. Jest to niezależne o grupy społecznościowej do jakiej należą. Na rekolekcjach poznasz kogoś jako ułożonego człowieka, a na osobności zwykłego sebę z podwórka. Tak zawsze było. Po co więc przychodzimy na wspólnoty, rekolekcje i na inne tego typu rzeczy? Czy dlatego by poczuć się lepiej, czy może po to, by stać się lepszymi albo jeszcze może by zaspokoić swoje sumienie zagłuszając jego prawdziwe wołanie mówiące: źle robisz. Ale my nadal udajemy uśmiechniętych katolików. Każdy kto ma olej w głowie wie, że  człowiek, a więc i katolik jest grzesznym stworzeniem. Po co udawać, że jest inaczej?
Nie warto, ale te zjazdy i happeningi same dają powód do takich zachowań. Jest wszystko w porządku. Przyjechałeś, więc na pewno jesteś dobrym człowiekiem. TAKIEGO WAŁA! Sam po sobie wiem, że jeżdżąc na takie wypady wcale nie jestem do końca ok z Bogiem i samym sobą oraz innymi.
Długo trwało zanim to zauważyłem i przyjąłem do wiadomości. Zauważyłem to dopiero gdy zacząłem poznawać ludzi właśnie na osobności a nie na wspólnotach czy rekolekcjach albo koncertach. Bo we wspólnotach często jest więcej podziałów i kwasu niż w toksycznej robocie. Inna sprawa, że chociaż wiele osób widzi zgrzyty, nic z tym nie robi tylko ślepo wierzy, że będzie lepiej. Tylko samo się nic nie zrobi...
To co trzeba robić, by ludziom pomóc wierzyć, to być z nimi w szczerości. Lepiej powiedzieć komuś, że też się kiedyś coś spierdzieliło niż udawać ideał - a bo wiesz, ja się modlę i Bóg mi pomaga...
Zamiast pierdzielić od rzeczy lepiej powiedz, że zjebałeś, pomodliłeś się i walczyłeś sam se sobą żeby coś naprawić, bo Bóg za Ciebie nic sam nie zrobi. On pomaga kiedy go prosisz. To jest sedno. I powiedz drugiemu człowiekowi, że też upadasz w wierze i też masz wątpliwości jeśli je rzeczywiście masz. Daj mu przykład co się u ciebie dzieje i dlaczego wierzysz w Boga. Wtedy prędzej zyskasz sympatię niż zabierając go na koncert ewangelizacyjny albo na rekolekcje, gdzie nic nie zrozumie i zdurnieje jeszcze bardziej. Czym innym jest kogoś rzucić na głęboką wodą a czym innym utopić. Najpierw go naucz pływać oswajając z sensem wiary a potem go zabierz na mszę, na rekolekcje. Show jest wynikiem bezradności w docieraniu do serc i umysłów. Nie wiem czemu, to nie jest takie trudne. Nie widzę problemu w rozmowie z ateistą, agnostykiem czy innowiercą. Co więcej, nie jest to nie tylko trudne ale i pouczające! Można się wiele od takich ludzi nauczyć. Dość często mam do czynienie z ludźmi nie żyjącymi w kościele a będącymi dobrymi ludźmi z zasadami i ułożoną piramidą wartości.
        Nie uważam show w kościele za coś pożytecznego. Rozrywka powinna być oddzielona od modlitwy. Oczywiście skoro ora et labora to i zabawą można się modlić, ale nie w tej formie. tam gdzie pojawia się przesada, zaciera się cel i sens. Tam jest zapierdziel za kulisami, nerwy i kłótnie. A po co? Weźcie tych ludzi zaproście na piwko, kawę i porozmawiajcie z nimi zamiast truć nad głową o kolejnych akcjach na światową skalę. To bez sensu. Bałagan, nerwy i problemy logistyczne oraz techniczne można wywalić do kosza i poświęcić ten czas komuś, kto potrzebuje porozmawiać a nie słuchać papki, którą słyszą tysiące. Każdy potrzebuje czegoś innego. Jadąc na jakieś panele dyskusyjne połowę czasu i tak spędza się na rysowaniu w zeszycie albo rozmowach na korytarzu pod salą, bo są nudy.

Wulgarny wierszyk o złym pośpiechu.

Nadchodzące chwile bywają okropne
Męczą głowę domysłów bandy
A kiedy na chwilę oddech uda się złapać...
Czar szybko mija i ja przemijam.

Chciałoby się zacząć wszystko od zera
Poskładać sens z ochłapów życia
Ale kurewstwo, co sra do głowy
Odbiera rozum na rzecz głupoty

I zwisa już wszystko, powiewa jak szmata
Z dupy ktoś strzela, to jego armata
Brak słów do opisu takiej porażki
Zmusza autora do tejże tu farsy

Gdy gówniane jest wszystko wokoło
Gówniany i wiersz do tego stworzono
By dać wyraz pogardzie pośpiechu
Poprzeć zaś spokój, uniknąć oblechu.

Wyrwane z kontestu... ? - O wiośnie życia.

,,Natomiast wiosną wszystko wraca do życia bądź rodzi się dopiero. Nowalijki są czymś, co towarzyszy nie tylko światowi roślin, ponieważ i ludzie mają w sobie zalążki czegoś, co można nazwać ową nowalijką. Deszcz. To on jest tym, co pozwala rosnąć zieleninie, która koi zszargane nerwy i niczym balsam na oczy ukrywa szarość dnia codziennego. Wiatr. To on buja gałęziami tworząc szum i suszy liście z deszczu dla zachowania równowagi. Bo równowaga jest podstawą dobrego życia wszystkiego. Słońce. To ono budzi każdego rana i daje światło, dzięki któremu może istnieć życie. Bez światła umysł nawet nie jest w stanie tworzyć nowych kreacji.
I można by tak wymieniać przykłady tego, co daje wiosna, i można by tworzyć kolejne abstrakcje, i jeszcze na domiar wszystkiego można by nadbudowywać nowe teorie z wydumanych przesłanek. To jednak nie ma żadnego sensu.
        Zmierzając do brzegu tego jak rzeka tematu można streścić wątek w kilku zdaniach. Zdania te mogą wyglądać następująco: "Wiosna, to nie tylko pora roku i nie występuje raz w roku. Wiosna, to każdy nowy powiew świeżych uczuć, emocji i doświadczeń popartych nieprzemyślanymi nowymi decyzjami. Wiosna, to każda nowa myśl na temat tego co się dzieje w naszym życiu. Aby ta wiosna przynosiła owoce, które mają dojrzeć, należy wprowadzać ruch. Ruch, jest to działanie mające na celu rozwijanie i pielęgnację nowych, dorych motywów w naszym życiu i czerpanie z tego wszystkiego, co najlepsze. Należy łapać byka za rogi i robić wszystko i tak długo aż coś się uda, albo do momentu, gdy okaże się, że nie z naszej winy nastąpi niepowodzenie. Bądźmy osłami, które uparcie dążą do swego dobra, i dobra innych ludzi. Dokładność i prawda są ważnymi narzędziami w tym przedsięwzięciu."
Do momentu, w którym z siłą byka i upartością osła będziemy dążyć do tworzenia pozytywnego ruchu w swoim życiu, będziemy przeżywali wiosnę w swoim życiu. Czasem zimną i burzową, ale to musi być, bo nudna byłaby wiosna bez tych wahań.