KOSZARY / KORYTARZ

- Szeregowy Rolka, do mnie!
- Szeregowy Rolka melduje się na rozkaz panie kapitanie!!!
- Powiedzcie mi, Rolka, czy znacie się na kobietach?
- Oooo... Panie kapitanie, nie jedną się miało na przepustce.
- A czy umiecie się kobietą zająć tak, aby czuła się bezpiecznie i komfortowo?
- Oczywiście, kapitanie, jestem w tym mistrzem.
- W takim razie szeregowy lećcie biegiem na dół do honkera. W środku na pace jest paczka pieluch a w moim gabinecie jest moja roczna córeczka. Trzeba ją przewinąć, nakarmić i ułożyć do snu.
- ...

Gwóźdź

Nie przywieźli go z huty
On nie widział nigdy młotka
Nie ma kształtu, wagi
Długości, szerokości ani środka

Nikt w ręku go nie trzymał
Choć każdy go posiada
Nikt nie wie czym on jest
Lecz każdy takim włada

Jak nie widać, to i nie czuć?
W żadnym razie!
Gwóźdź ten wbity boli bardziej

Życie, to abstrakt.

Coraz częściej mam wrażenie, że abstrakty to nie są tylko jakieś pojedyncze popierdółki, ale że życie to jeden wielki abstrakt...

Nie chcę

Nie chcę was znać
Patrzeć w wasze oczy
Czuć waszego dotyku
Dzielić z wami myśli

Nie chcę wam ufać
Tracić dla was czasu
Starać się być lepszym
Pytać się, co u was

Nie chcę was zachwycać
Być waszym marzeniem
Nie chcę dla was istnieć
Ani palić za sobą mostu...

Życie.

Życie jest jak spirala. Długie i pokęcone.

Kreator

Ilekroć patrzę na wasze małe ludzkie umysły
Migają mi myśli wrzeszczące, abym was unicestwił.
Sumienie krzyczy, zostaw! Rozum postradał już zmysły...
Nie wspomnę już o opętanej rządzą mordu duszy.

O, ile już razy powstrzymywała mnie litość.
Ta nędzna litość do waszego psiego istnienia.
I ta nadzieja, że kiedyś jednak staniecie się mądrzy...
Chociaż od dawna nazywam to utopią.

Rozprawa o czasie

Czasami pragnę pustki,
Ślepoty i ciszy.
Czasami łaknę śmierci,
Co sączy się w truciźnie.
Czasami pragnę nie śnić...
Lub usnąć na wieki.
Czasami chciałbym nie mówić
Czasami na zawsze zamilknąć.
Czasem dążyć bez celu.
Czasem nie wiedzieć niczego...
Czasem myśleć wcale, o niczym.
Czasem mam ochotę zabijać,
Czasem zbawiać chory świat.
Czas nie leczy ran, czas je zaciera.
Czas nie płynie szybko,
Lecz tak, na ile sami mu pozwolimy płynąć.
Czas nie ucieka przez palce,
To my go nie trzymamy.
I w reszcie, czas się nie kończy...

To my przemijamy.

Boże narzędzie

Nie jestem rycerzem na białym rumaku
Nie jestem człowiekiem wybitnie pokornym
Często nie umiem zrobić ostatniego kroku
Cofam się do początku, lub w bok odchodzę...

Nie jestem ideałem ni złotem czystym
Nie jestem też srebrem ani diamentem
Mam w sobie skazy małe i większe
Wszystko, co ze mnie, nie zawsze jest piękne.

Nie mam bogactwa ani posłuchu
Nie mam słów do wyrażania sprzeciwu
Mimo to trwam na tym świecie
Jestem absurdem z Bożej woli i jego narzędziem.