Polityczne problemy taktyczne.

          Hmm... Czy jest sens gasić kulę ognia od jej środka do zewnątrz? Czy jest to wykonalne, wziąwszy pod uwagę jej ogrom? To pytanie pojawiło mi się w głowie, kiedy przeczytałem taki oto tekst:

Minister Rolnictwa Marek Sawicki ma nadzieję, że Andrzej Duda jako prezydent będzie szukać porozumienia. Gość Radiowej Jedynki chciałby, aby prezydent elekt rozpoczął swoje urzędowanie od rozwiązywania rzeczywistych problemów. Nie będzie się zajmował na przykład wyimaginowanymi kwestiami prywatyzacji lasów, których nikt nie chciał, a Prawo i Sprawiedliwość zbierało podpisy w tej sprawie.*

          Prawdę powiedziawszy, zawsze, ale to zawsze, diabeł tkwi w szczegółach. Tak więc wypadałoby zacząć zbierać śmieci te najdalej rozrzucone i stopniowo zbliżać się do wysypiska. Źródło problemu jeśli już jest, to powinno być znajdywane, uważam, na zasadzie po nitce do kłębka. Wtedy mamy pełny obraz niezgodności jakie występują. Idąc zaś od kłębka, to, tak jak to w życiu bywa, paradoksalnie będziemy się oddalali od upatrzonego celu, jakim jest ład. Nie sądzę, aby zabieranie się do usuwania najpierw największych gniazd głupoty, miało być dobrym wyjściem. Może w wojnie zbrojnej, ale nie w wojnie na argumenty. Chcąc obalić czyjeś błędne teorie należy wykazać szkodliwość ich następstw. Z punktu widzenia samego założenia, często trudno orzec, że jest ono złe i szkodliwe, ponieważ każda obietnica i założenie ubrane w odpowiednią retorykę, może brzmieć rozsądnie. Dlatego należy wyjść temu naprzeciw właśnie idąc od końca tego łańcucha nieszczęść. 

          Co można więc zrobić, aby rozprawić się z oboma problemami naraz? Otóż skromnym moim zdaniem, opcja jaka wydaje mi się racjonalna, to działania aktywne, czyli niwelacja tych najdalszych skutków, będących w trakcie realizacji oraz dokonujących się oraz działania pasywne, czyli przygotowywanie planu na zniszczenie zarzewia bez podejmowania pochopnych działań aktywnych. Głupota niestety ma też swoją inteligencję i jest jak bakteria – im więcej małych dawek antybiotyku, tym bardziej to paskudztwo się na niego uodparnia.

*źródło: http://www.polskieradio.pl/5/3/Artykul/1449378,Wybory-prezydenckie-2015-Oficjalne-wyniki-z-ponad-polowy-okregow-%5BRELACJA%5D

Szlag z kajdanami

Kiedy szlag mnie trafia
Najwięcej głupot umysł wmawia
Że nie da się tego, że nie da tamtego
A dobrze wiem, by nie trzymać się tego

I kiedy obawy mnie łapią
Pomysły ledwo już człapią
Zostawiam wszystko w sen popadając
Taki, że niedźwiedź może mieć zawiść.

Wtedy już nic się nie liczy
Nie ma niczego, lecz honor krzyczy;
Wstawaj do walki szczurza maszkaro!
Czy nie żal ci życia na bycie ofiarą?

W tym momencie się miarka przebrała
Moja ambicja popalić dostała
Wstałem zerwany wrzaskiem bolesnym
By zadać cios krwawy, temu, co męczy.

Kajdany są rwane...

Chwila zwątpienia

Nienawidzę jej...
Zawsze atakuje
Dzień zatruwa jadem
Każe patrzeć na niemożliwe...

Zachodzi od tyłu
Jak lis przebiegła
Jak gazela szybka
Łasi się jak kot fałszywie...

Otacza mnie zewsząd
Ucieczka nic nie da
Walka nierówna siłami
Demon - to jej twarz prawdziwa

Podkasa rękawy
Rujnuje i drażni
Duch we mnie truchleje
Jej skrawki też we mnie...

Drążąca
Wiercąca
Przeszywająca ja

Apatii i radości matka
Nadziei i beznadziei swatka
Wariatka bezkarna

Przeszłość

- Czołem!
- No cześć.
- Dawno cie nie widziałem
- Zgadza się, bo nie miałem kiedy pokazywać się na mieście. A z resztą i tak nie mam ochoty wyłazić i oglądać te kolorowe obrazki...
- Hę?
- Stary, za cukierkowo jest wiosną. Realiście wcale nie jest łatwo iść po chodniku, kiedy widzi dziesiątki rzeczy, które są do bani a obok nich szwendają się beztroscy ludzie.
- Widzę, że panu się we łbie pomieszało i jesienny dołek dopadł pana z kilku miesięcznym opóźnieniem.
- Ja zaś widzę, ze pan znów próbujesz mnie zbagatelizować.
- Nic z tych rzeczy, po prostu za każdym razem jak pan coś powiesz, to tracę orientację.
- Rozumiem, że jak zwykle mam panu wszystko tłumaczyć od a do z, czy tak?
- Nie, już bez przesady!
- Nie czepiaj się pan więc, jakbyś chciał się ze mnie nabijać, bo na serio wkurza mnie taka postawa.
-O, widzisz?
- Co niby?
- Znów się irytujesz.
- Dziś, owszem.
-??
- Co taki zdziwiony jesteś?
- Spodziewałem się zaprzeczenia z pana strony.
- Toś się pan przeliczył. Myślisz, że mam powód żeby ściemniać, że się wkurzyłem, albo ostatnio że miałem powód aby wciskać ci kit, że nie? Bo skoro tak, to nisko mnie pan sobie cenisz.
- Ok, masz pan rację. Nie powinienem się tak zachowywać.
- Oczywiście, że nie, ale  już dobrze. Było minęło i nie ma tematu.
- Tak po prostu mi to pan zapomnisz?
- Co w tym dziwnego?
- No... to chyba trudne?
- A skąd! Jeżeli chcesz iść na przód, to za sobą musisz zostawić niesnaski i patrzeć na jutro. Trzeba dążyć do kolejnego punktu a nie ciągle rozdrapywać rany. Ale...
- Ale, co?
- Ale w tym wszystkim trzeba zachować zdrowy rozsądek. Nie może być tak, że wyrzucisz z głowy pewne minione zdarzenia. Trzeba je trzymać w głowie a kiedy trzeba, wrócić do nich, lecz ze spokojem.
- Mówisz pan?
- Tak, i nie ma to, tamto.
- Dobrze, a co jeśli ta miniona sprawa sama wraca i nie daje o sobie zapomnieć?
- Chyba wiem, do czego pan pijesz. Otóż: jeśli mam być szczery..
- Tylko taki!
- Więc jeśli mam być szczery, to będę brutalny. Drogi panie, jeśli coś truje panu życie i nie pozwala o sobie zapomnieć, to czasem - choć to bywa trudne dla nas samych, przez wzgląd na sentymenty- trzeba kopnąć niektórych w dupę i powiedzieć "papa".
- O... To teraz zadał mi pan ćwieka.
- Nikt nie mówił, że wszystko jest łatwe. Z resztą, aż nie mogę uwierzyć, że sam pan na to nie wpadł.
- W afekcie myślę tylko o jednym. Myślę jak się wyładować, więc uprawiam sport, przesiaduję godzinami przed telewizorem....
- Czyli krótko mówiąc: gnijesz pan od środka w trybie natychmiastowym!
- Na to wyszło...
- Nie przejmuj się, każdy to przejdzie w swoim życiu. Myślę, że po tej rozmowie będziesz pan miał ten etap za sobą.
- Fajnie by było.
- W takim razie lecę dalej, bo czas mnie goni, a pan niech sobie jeszcze raz wyciągnie wnioski. Do zobaczenia!
- Do widzenia, dziękuję.