Brak wody, brak wiary. Z ufnością i pokorą. Małe świadectwo.

         Mamy XXI wiek. Jest 10 sierpnia 2020 roku. Od Marca wchodząc do domu Bożego nie mogę się przeżegnać ręką zamoczoną w wodzie święconej. Nastały czasy, kiedy sanepidowi została nadana "moc sanepidu" i ona jest postawiona ponad nieskończone miłosierdzie Boga.

         Jak sama nazwa wskazuje, wiara nie jest wynikiem logicznego myślenia i w stu procentach namacalnych dowodów. Wiara, to ufność, że jest tak, jak napisano w Księdze. Jeżeli nie ufam, nie mogę mówić że moja wiara jest silna. W naszym ludzkim świecie nie powiemy, że kogoś nie lubimy bez powodu. (już pominę, że są takie sytuacje, że nie lubię, bo nie) Bóg nie daje powodu aby Go nie lubić, nie wierzyć. Ludzie mylą nieszczęścia wynikające z działań drugiego człowieka z Bożym doputsem, który to wynika z wolnej woli, którą mamy. A jeżeli myślisz, że nie masz wolnej woli, to znaczy że masz w sobie lęk. I ja go mam, bo też jestem człowiekiem. W tym wszystkim jednak staram się zapomnieć o tej słabości i skakać na głęboką wodę w imię Tego, który Jest. To nie jest proste i łatwe z punktu widzenia człowieka, który jest gdzieś w dziurze a ma dostać się na powierzchnię. Czy to ze swojej winy, czy z winy innych jesteś słaby, podnieś się! Wstań i idź, zacznij biec ku lepszej jakości życia. Nie stawaj. Czołgaj się, ale dalej przyj i przeskakuj kolejne przeszkody. Ale wcześniej zaproś Go do tego maratonu i biegnijcie razem. Nikt tak bardzo jak On nie jest w stanie pomóc Ci wygrzebać się z najgorszych bagien czy znaleźć wodę na pustyni. Ochronić Cię przed wiatrem i deszczem. Przytuli gdy zimno. Nigdy nie będziesz sam.

Zostaw cały ten syf dookoła, i zawierz się Jemu. Moje życie się zmienia. Dawo nic nie pisałem, bo za dużo się dzieje i jest to bardzo osobiste. Nie jest kolorowo, bo wiele jest do zrobienia. Ale walczę. Walczę z fałszywą pandemią i z tym, co ona utrudnia. Walczę ze sobą, żeby nie zwariować. Ale ta walka jest słodka, bo ma sens. Ma cel. Rany zadawane przez świat bolą, ale dają satysfakcję, że idę i nie poddaję się.

A wiesz, czemu? Bo On jest ze mną. Wiem to, czuję. Tego nie da się skłamać. 

         Ile razy bym nie zabłądził zawsze mam gdzie wracać. Mam swój stały ląd, gdzie jako marnotrawny syn mogę przyjść i przyznać się, że spieprzyłem i mi głupio. I nie dostanę nagany. Jeśli rozumiem i chcę rozumieć, otrzymam przebaczenie i nieskończoność miłości od Miłości.