Witaj na moim nowym blogu.

Witaj na moim blogu!

Skoro tu jesteś, najwyraźniej coś Cię tu ściągnęło. Co to jest? Nie mam pojęcia. W każdym razie, cieszy mnie fakt, że potencjalnie możesz zostać moim odbiorcą. Jestem Wilk. Te piękne włosy, zgrabny zadek, błysk w oku i ten romantyzm... A na serio: Jestem kolesiem już po trzydziestce, jednak mentalnie podobno już po czterdziestce... Nie ocenię sam siebie. Ideowo jestem katolikiem i patriotą. Politycznie... nie gadam o polityce. Na co dzień, bezpośredni przekaz i odbiór mają u mnie priorytet. Nie znoszę zatajania czegokolwiek, aczkolwiek wiadomo, nie jestem święty.
Ale dość o mnie.
Co znajdziesz na blogu - to bardziej Cię interesuje.
Otóż:
Znajdziesz tu najwięcej wierszy. Potem artykuliki, w których wyrażam swoje poglądy, przedstawione w postaci tezy, przesłanek i argumentów oraz konkluzji. Ważne, uwaga! - teksty są często pisane na gorąco i poddawane są tylko korekcje najbardziej rażących błędów. Dlaczego tak? Już odpowiadam: Robię to w ten sposób, ponieważ myśl ujęta w momencie pojawienia się, jest najtrafniejsza a każda zwłoka wymywa z pamięci to, co chcę się powiedzieć. Wtedy wypowiedź traci swoją moc wybrzmienia. Poza tym... nie chce mi się potem robić korekty szczegółowo. Jak Ci się to nie podoba, nie musisz czytać.
Jak zapewne zauważyłeś, czytelniku, musisz mieć skończone osiemnaście lat aby wejść na bloga. I bynajmniej, nie dlatego, że są tu wulgaryzmy ( choć jest ich mnóstwo) ale dlatego, że dzieciaki tego mogą nie zrozumieć. Swoje teksty kieruję do ludzi dojrzałych, którzy mają swoją uformowaną piramidę wartości.
Zapraszam do dyskursów pod tekstami, ponieważ zależy mi na dialogu.
Nie lubię pisać do kotleta. Lubię pizzę... ;)
Zapraszam do przeglądania.

03 listopada 2019

Nieoczywista oczywistość

Jeżeli życie może nas kopać po dupie, to przecież my też możemy mu wyjebać w kopa na ryj za to wszystko.
Jak to robić?
Hmm...
Ja bym postawił wszystko w odwrotnym świetle niż to jest rzeczywiście. I wtedy co...?
Jazda na przód taranem. Niestety nie da się tak żyć by kogoś nie zranić. Unikając krzywdy nie mamy drogi do rozwoju.
Ba! Czasem samego siebie trzeba okaleczyć w jakimś stopniu by móc żyć. Może się mylę, ale takie mam wrażenie.
o
Etykiety: , ,

4 komentarze:

  1. Anonimowy8 lis 2019, 01:51:00

    Cali z tego świata nie odejdziemy.
    Albo zryją nas fizycznie albo psychicznie a i tak zostanie po nas pył

    OdpowiedzUsuń
  2. Wilk9 lis 2019, 08:07:00

    Co nie zmienia faktu, że nada wypada dążyć do jak najlepszej wersji TERAZ ponieważ wczoraj już było, zaś jutro (jeszcze) nie istnieje.

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy9 lis 2019, 15:18:00

    Wypada? To szczęka na starość:D a sobą być po prostu trzeba

    OdpowiedzUsuń
  4. Wilk13 lis 2019, 13:09:00

    Tak po prawdzie, to nic trzeba a wszystko można, tylko nie wszystko przynosi korzyść.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)