Opowieści dziwnej treści I

Gdy tak latam po różnych światach widuję różne dziwne i czasem przerażające rzeczy. Ale nie one są najbardziej intrygujące. Te najgorsze to te niezrozumiałe. Te które spędzają sen z powiek i zmuszają do myślenia. To tak cholernie wnerwia kiedy już piąty tydzień z rzędu zamiast iść spać dumasz nad czymś na co w zasadzie nie masz wpływu. Co ci z tego że trafisz na namiastkę logiki kiedy za chwilę ją zgubisz z braku ciągu logicznego?
No ale tak latając po światach czasem też natknąć się można na coś na wzór domu. Jest to taka prawie oaza. Prawie dlatego, że jest ona mirażem naszej wyobraźni! No do cholery, tak właśnie jest. Właśnie tak! Dziwne? Nie. Takie rzeczy się dzieją na co dzień. Qui pro quo bo ciągle wszystko się miesza... Igliwie może być igłą zamiast nadzieją że w pobliżu jest stały ląd na oceanie zdarzeń. A bo ktoś się tym przejmie... Wielu woli narzekać zamiast pomyśleć gdzie jest błąd. Ludzie są leniwi w każdym świecie. Zaglądają do cudzego życia chcąc się dowartościować podczas gdy sami są często gówna warci przez swoją zarozumiałość. Natomiast kiedy tak latam po światach spotykam też bratnie dusze. Tylko... Czasem jakoś tak trudno nam się jest rozpoznawać będąc stale w ukryciu przed atakiem pustaków.