Wybory... wybory... wybory.

Czy miewacie... nie, no na pewno miewacie takie chwile, gdy wybór nie staje się czymś oczywistym. Z reguły działamy zero-jedynkowo ale czasem... czasem tak się nie da. Czy gdyby mieć do wyboru szczęście albo święty spokój, to co wybrać? Jedno i drugie daje jakąś nadzieję na spoko życie ale zawsze jest to zawahanie. Po wyborze przed powiedzeniem sobie ,,idę w to" najdzie nieraz taka myśl, że może jednak ta druga opcja jest lepsza. I patos... myślę o świętym spokoju, jako o tej lepszej opcji. Dlaczego, juz mówię. Otóż szczęście ktoś może zburzyć zaś święty spokój odgórnie zakłada brak zakłócania naszej harmonii. Zgodzisz się ze mną?
Innym razem lepiej nic nie wybrać, asertywnie powiedzieć nie. Co się stanie? Haha, no to już jest teoretycznie przypadek. Teoretyczne dlatego, ponieważ podświadomie wiemy, że i tak ktoś za nas podejmie właściwą decyzję. Trochę to jest leniwie podejście, ale działa. Czyli nie jest głupie. Czy wybór, to coś kosmicznie trudnego? I tak i nie. Nie są trudne wybory, kiedy piramida wartości stoi na twardym gruncie.