Był sobie mały elfik, długo żył sam w swojej samotni w krainie
cieni. Po tym długim czasie, który trwał od momentu gdy został bardzo
skrzywdzony przez złą elficę wyszedł do ludzi. A całe te długie dnie i
noce przesiedziane zaklinał się, że nigdy więcej żadnej elficy nie
pozwoli na rozmowę z sobą dłużej niż to konieczne. Ale spotkał grupę
elfów chodzących i gromadzących wiedzę na różne tematy. Była z nimi
też elficzka, bardzo zaradna i sympatyczna. Elfik zauważył ją dopiero
po kilku dniach w tym szalonym tłumie, w którym szybko nawiązał nowe
znajomości. Któregoś razu chcąc samemu zdobyć wiedzę na trudny temat
poprosił ją o pomoc bo stała najbliżej niego w okolicy. Po tym spotkaniu
wieczorem przez snem wmawiał sobie ,, nie, to nie może pójść dalej" i
tak robił kilka tygodni a im bardziej się zapierał tym lepiej się z
nią zapoznawał. Gdy do niego to dochodziło zabierał się za granie na
swoim magicznym flecie, który to myśli elfika zamieniał w magiczny zapach
niczym dym unoszący się nad szmaragdową doliną. Jednak nawet ten zabieg nie był
skuteczny. Ta jedna myśl nie mogła opuścić jego małej główki. Od tej
pory mały elfik postanowił robić odwrotnie niż dotychczas. Myślał o
elficzce i spotykał się z nią po za zdobywaniem wiadomości. Czy mały
elfik zrobił dobrze? Uważam, że tak bo i tak nie był w stanie tego
zmienić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz