Zapalczywość i zapalczywość

Głębia zapalczywości nie bierze się ze zła samego w sobie. Coś, co nadaje jej charakter pełni, soczystości, pochodzi raczej z sumy wszystkich złych doświadczeń oraz obserwacji. Jeśli przyjąć, że złe rzeczy nakładają się na siebie jak gont, a w którymś momencie jedna z klepek zsunie się a mimo tego nadal nakładane będą kolejne klepki, to prędzej czy później dojdzie do momentu, w którym nastąpi taka sytuacja, kiedy klepki zaczną piętrzyć się zamiast iść po sobie kolejno. To oznacza, że w którymś momencie będzie tego za wiele, co z kolei pociąga za sobą wielkie bum! Zbyt wiele złych incydentów w jednym momencie powoduje nagłą potrzebę wyładowania emocji, poprzedzonych ogromnym niepokojem, często mylonym ze zwykłym zmęczeniem materiału(czyt. organizmu). Taki gniew jest o wiele bardziej uciążliwy dla otoczenia jak i osoby tym gniewem skażonej. Dlaczego? A to dlatego, ponieważ gniew nie poparty odpowiednimi sytuacjami jesteśmy w stanie odszyfrować jakimś dziwnym trafem, i nie przejmować się nim. Taką osobę możemy z łatwością olać, ponieważ z góry wiadomo, że jej zachowanie jest bardziej na pokaz, niż rzeczywistym problemem wymagającym uwagi.