Kiedy już nie wiadomo, co myśleć, pozostaje tylko improwizować, czyli żyć na prawdę.
Czy więc należy brać do siebie cokolwiek, co do naszego umysłu, serca, dochodzi ze świata zewnętrznego, a jednak tak bliskiego nam, ludziom?
Czy to oznacza, że postępowanie stanowcze w stoickim spokoju, ochroni nas przed bólem?
Czy więc to nie zrównoważony cynizm, zbudowany na zdroworozsądkowym krytycyzmie właśnie jest złotym środkiem na życie?
Co by na to powiedzieli dawni romantycy?
Właśnie. Cynizm*. Bo o nim dziś trochę powiem ze swej strony.
Wydaje się, że cyniczność jest wadą charakteru. Ludzie cyniczni są postrzegani jako nieprzyjemni odmieńcy, potrafiący tylko wszystko negatywnie krytykować.
Owszem, że są tacy, tak samo jak lekarze hipokryci i skorumpowani urzędnicy.
Ale taki cynik... z założenia, w skrócie ujmując, cynik dąży do moralnego dobra.
Co więc jest złego w tym, że buntuje się on przeciwko pewnym normom, traktując je, jako nienormalne. Każdy ma prawo mieć swoje zdanie, każdy jest inny, i każdy inaczej szuka dobra.
Altruista z góry jest ogłoszony kimś dobrym, ale cynik?! On przecież tylko neguje wszystko i wytyka palcem. Altruista zrobi to samo, i jego się wystawi na piedestał tylko dlatego, że jest altruistą.
Skazanie więźnia bez sądu, to właśnie opisane jest powyżej.
Mało kto stara się dostrzec, że cynicy mają swoje racje i podstawy do negowania tego, co inni uznają za dobro np. społeczne. Tylko czy ktoś zadaje sobie trud, by zweryfikować czy to owo "dobro" rzeczywiście dobrem jest?
Dobrem rzekomym ostatnio ma być Gender. Ja dziękuję za takie dobro, żeby chłopiec chodził w sukienkach. Ale przecież ja teraz zostałem kimś niepoprawnym, bo mi się to nie podoba!!!
Moje dobro leży w tym przypadku w tradycyjnej, NORMALNEJ rodzinie, gdzie MĄŻ i ŻONA, wychowują swoje potomstwo na porządnych ludzi, obywateli a nie na miągwy.
Pragnę podkreślić, że nie ma tu mowy o skrajnym cynizmie, bo byłoby sprzecznym, co powyżej napisałem.
Jedno, do czego zachęcam, to do zdrowej krytyki otoczenia i tego, co się w nim dzieje, w tych głębszych pokładach. Nutka cynizmu i zdrowego egoizmu (ale nie żadnej formy hedonizmu) jest ważna, bo to nic innego jak tylko asertywność i nonkonformizm, które mogą uratować tę tonącą łajbę, którą powoli świat się staje.
*Cynizm, to m. in. kpina i drwina. Kiedyś w pewnym ciekawym artykule przeczytałem, że najlepszą formą dezaprobaty, jest właśnie drwina, a nie użalanie się nad sprawą. Bo to kpina najbardziej martwi i denerwuje przeciwnika.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz