Muzyka a ludzie

Muzyka a ludzie

Często się zastanawiam nad muzyką, jej gatunkami i jej sensem w kontekście jednostek osobowych. Przypatrując się różnym subkulturom stwierdzam, że ludzie słuchający muzyki prostej, nie lubią myśleć o życiu w sposób "twardy" zaś ludzie słuchający muzyki ciężkiej, właśnie przez twarde myślenie szukają "mocy" w muzyce ciężkiej.

Muzyka ma tą ciekawą właściwość, że potrafi nas stymulować. Oddziaływuje na naszą świadomość i podświadomość. Jest też tak, że to my będąc świadomi sami wyciągamy rękę po konkretny gatunek muzyki. I tym się chcę właśnie zająć w tym eseju.
Pragnę wykazać, że to, czego słuchamy jest uwarunkowane naszym wychowaniem, zainteresowaniami i stanami emocjonalnymi  etc.
Jak zawsze posłużę się autopsją i obserwacjami z najbliższego mi otoczenia.
Pamiętam początki mojej osobistej przygody z muzyką, którą traktowałem jako dzieciak za coś, co nie ma większej wartości ani estetycznej ani tym bardziej psychologicznej. Wtedy był to zbitek dźwięków połączonych jakimś rytmem, nic więcej. Później muzyka kojarzyła mi się z byciem fajnym. Obserwując starszych ode mnie ludzi widziałem stroje inne niż zazwyczaj się u ludzi widuję, widziałem tworzące się grupy wokół muzyki i charakterystyczne ideologie wspólne tym ludziom. 
Nie zakładam tutaj, że ludzie są dokładnie tacy jak to opisuję, jest to jedynie szkic skrajności. Jest to także szablon złożony tylko z przeciętnych konsumentów muzyki. Czyli nie z osób tworzących muzykę i zajmujących się nią. 

Tak na przykład dresy:
Kojarzą się z Rapem czy Hip Hopem, ludzi słuchających tej muzyki raczej traktowało się jako margines i pierwsza myśl to - łobuzy. Bycie łobuzem dawało niezależność w towarzystwie, bo każdy bał się podskoczyć. To była władza i wydawała się ona czymś fajnym. Przecież dobrze jest mieć pewność, że jestem kimś i nie wolno mnie ruszyć. Po ten rodzaj muzyki sięgają ludzie szukający niezależności ale i uwagi od innych. Zazwyczaj były to osoby z biedniejszych i tak zwanych patologicznych rodzin, w które dla uproszczenia wliczam rodziny rozbite, w których nie ma wzorca dla dziecka i jedynym nauczycielem jest samo życie(ulica). Twarda i często wypaczona rzeczywistość powoduje, że pojawia się agresja i wulgarność.

Inna grupa ludzi: słuchający techno.
 Bardzo typowe przygłupie sposoby zachowań i brak logicznego myślenia. Tak jak ta muzyka jest chaosem tak sposób egzystowania tych ludzi był chaotyczny, nigdy nie wiadomo czego się po nich spodziewać. Znałem ludzi słuchających namiętnie tej muzyki. Nie potrafiłem z takimi osobami się porozumieć. Przyjmują to, co się im powie bezkrytycznie gdy tylko pojawi się fałszywy argument przypadający im do gustu. Formułowali własne ideologie nie przyjmując racjonalnej krytyki wynikającej z konfrontacji ich poglądów z rzeczywistością. Jeśli coś poszło nie po ich myśli, winne było otoczenie.

Kolejna grupa: Ludzie słuchający muzyki klasycznej. (podpinam tu też jazz)
Co do nich mam mieszane uczucia, ponieważ sama ta muzyka jest bardzo różna. Kiedy słucham Etiudy Rewolucyjnej czuję niepokój, kiedy wezmę się za Cztery Pory Roku Vivaldiego odczuwam emocje pozytywne a z kolei zaś słuchając Mozarta widzę wyraźne stonowanie. Tak samo odbieram ludzi słuchających tego gatunku. Czasem się trafiają osoby wyciszone a czasem postrzelone i rozrywane przez wewnętrzne emocje nie mogące znaleźć ujścia w świecie.

Muzyka POP:
Budząca najwięcej kontrowersji. Obecnie jest to dominujący gatunek pełen co raz, to więcej bezwartościowych treści wtłaczanych nam do głowy muzyką łatwo wpadająca w ucho. Jednak po takie coś na co dzień raczej nie sięgają osoby na wysokim poziomie intelektualnym. (pomijam osoby samoświadome, o których jeszcze powiem). Ktoś, kto bezkrytycznie słucha piosenek o treściach np. 
,,When you hear this in the club
You gotta turn the shit up [...] 
You are now, now rocking with Will.i.am and Britney, bitch."
 - will.i.am - Scream & Shout ft. Britney Spears
Nie sądzę, by w życiu specjalnie kierowali się etyką czy moralnością i by rozsądnie wyciągali wnioski z życia. Impreza - to jest cel w życiu, a co z resztą? Co będzie, to będzie. Jak kac przejdzie, może się zastanowią a może nie. Zazwyczaj trzymają się w kilku osobowych ekipach i w nich razem imprezują cały weekend. Wartość muzyki dla nich ogranicza się do basu i rytmu. Bawmy się !

Muzyka metalowa ( punk, rock itp)
Szatany, 666, ofiary z kotów i ludzi, brudasy, narkomani - oto kilka przykładów jak ludzie widzą tę subkulturę. Zawdzięcza się to osobom nie rozumiejącym tego, na czym polega lubienie muzyki.( tak samo jest w powyższych przypadkach.)
Kiedyś słuchałem i rapu i techo i pop. Przeszedłem te etapy by dojść do metalu - muzyki ciężkiej, nie raz i nie dwa przerażającej swoim brzmieniem. Z czasem jak poznawałem lepiej ludzi słuchających tej muzyki zauważyłem, że są to osoby raczej inne niż reszta. Spotykałem się z poglądami anarchistycznymi, z wolnomyślicielami czy z ludźmi o otwartych głowach na świat. Zafascynowało mnie to, bo Ci ludzie nie szukali dziury w całym lecz analizowali otoczenie dzieląc je na kawałki by wytknąć błędy w tym świecie albo wydobyć dobro na światło dzienne. Nie są to oczywiście zawsze pozytywne zachowania ale to czym odróżniają się od reszty, to fakt, że wynikają z głębokich przemyśleń. Może błędnych, może czasem daleko idących obok sensu zagadnienia. Ale właśnie to samodzielność budowania myśli nie pozwala powiedzieć, że jest to czysta głupota. Głupi jak błądzi, fruwa po tym świecie miotany jak liść na wietrze. Człowiek, który myśli, sam idzie świadomie w obranym kierunku. I tak jest. Kiedy patrzę czym się zajmują ludzie sięgający po metal, widzę pasję, ciekawość wynikającą z braku zrozumienia i chęci do rozumienia rzeczy niejasnych lub też, świadome nie drążenie tematu.


Suma.
Muzyka jak też kolory poprzez utarte szlaki społeczne kojarzą się nam z konkretnymi stanami emocjonalnymi. Ale nie tylko.
Dzięki są różne. Dlatego utwór z gatunku POP zaopatrzony w dobry riff oraz dobry tekst, może się przypodobać osobie słuchającej muzyki metalowej tak samo jak osobie słuchającej  Chopina może się spodobać nietypowy utwór techno jeśli tylko znajdzie jakieś powiązanie. Oczywiście, nie musi tak być.
Lekkość muzyki wybierana jest przez ludzi niekontemplujących nad sensem ich życia.
Im muzyka jest bardziej wymagająca i skomplikowana, tym więcej wysiłku umysłowego wymaga od słuchacza by pojął jej sens. Nie spotkałem się jeszcze z tym, by osoba zakochana w rapie nagle przerzuciła się na muzykę klasyczną bez jakiegoś etapu przejściowego.
Za najbardziej pozytywną opcję obieram te osoby, które nie zamykają się na jeden gatunek, lecz wybierają to, co najlepsze z każdego rodzaju muzyki - no, może z wyjątkiem techno ;)


Pozdrawiam Wilk :))